مثل هر بار برای تو نوشتم:
دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟
و ای کاش که این جمعه بیایی!
دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟ تو کجایی…
و تو انگار به قلبم بنویسی:
که چرا هیچ نگویند
مگر این منجی دلسوز ، طرفدار ندارد ، که غریب است؟
و عجیب است
که پس از قرن و هزاره
هنوزم که هنوز است
دو چشمش به راه است
و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش ، زیاد است
که گویند
به اندازه یک « بدر » علمدار ندارد!
و گویند چرا این همه مشتاق ، ولی او سپهش یار ندارد!

ما منتظر صبح شب یلدائیم
آماده برای فرج فردائیم
فردا که عزیز فاطمه(عج)می آید
باخامنه ای به کربلا می آییم.

عشق يعني يك خميني سادگي
عشق يعني با علي دلدادگي
عشق يعني ، دشت گل ، پر پر شده
عشق يعني يك علي رهبر شده
عشق يعني لا فتي الا علی
عشق يعني رهبرم سيد علي

كربلا يعني كه ياد رهبري

از حسين عصر خود فرمانبري

بيعت ما دوستان عين ولاست

زاده زهرا علي روح خداست

عده اي از همرهان جاهل شدند

در حمايت از علي كاهل شدند

مكر داخل كفر خارج را ببين

رونق كار خوارج را ببين

همچو مهدي ما ولي داريم و بس

شيعيان سيد علي داريم و بس

ما را نبي قبيله سلمان خطاب كرد

روي غرور و غيرت ما هم حساب كرد

از ما بترس، طايفه پر اراده ايم

ما مثل كوه پشت علي ايستاده ايم

از ما بترس، شيعه سرسخت حيدريم

جان بركفان فهيم فتاواي رهبريم

از جمعه اي بترس كه روز سوار هاست

پشت سر امام زمان ذوالفقار هاست

بازهم با امر تو تجديد بيعت ميكنيم

عرصه توليد ملي را حمايت مي كنيم

كار و سرمايه كه جاي خود بدان آقاي من

ما تمام هستي خود را فدايت مي كنيم